27 kwietnia 2020 r.

Witam. Poniżej przedstawiam tematykę zajęć oraz ćwiczenia dla grupy starszej. Pozdrawiam serdecznie.

 

 

 

TEMAT TYGODNIA: WIOSENNE POWROTY

TEMAT DNIA 27.04.2020 r. : POWROTY PTAKÓW

 

 

Cele operacyjne:

Dziecko:

• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• obserwuje pogodę we wszystkich porach roku,
• utrzymuje porządek wokół siebie,
• bawi się i pracuje z innymi.

 

Przebieg

 

1. Utrwalanie piosenki „Wołanie wiosny” (sł. i muz. K. Gowlik).

https://www.youtube.com/watch?v=FEO3PhEDwgs

 

2. Oglądanie zdjęć, obrazków (np. internet) wszystkich pór roku.

• Zwrócenie uwagi na charakterystyczne zjawiska dla każdej pory roku.

 

3. Utrwalanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do wiosną – skowronek, bocian, czajka i szpak.

• Dziecko ogląda zdjęcia ptaków (książki, albumy, internet).

 

4. Zabawa plastyczna – „Wiosenne słońce”.

Dla dziecka: żółty papier i pomarańczowy papier, kartka w kształcie słońca, klej.

Wydzieranie koła i pasków – promyków słońca – z żółtego papieru i z pomarańczowego papieru; przyklejanie ich na kartce w kształcie słońca.

 

5. Karty pracy, cz. 3, s. 67-68 (fioletowe)

Karty pracy, cz. 2, s. 27 (czerwone)

 

6. Spacery i zabawy na świeżym powietrzu.

 

 

 

 

 

 

 

 

TEMAT TYGODNIA: WIOSENNE POWROTY

TEMAT DNIA 28.04.2020 r. : SĄSIAD SZPAK

 

 

Cele operacyjne:

Dziecko:

• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• omawia wygląd i zwyczaje szpaka,
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.

 

Przebieg

 

1. Utrwalanie piosenki „Wołanie wiosny” (sł. i muz. K. Gowlik).

https://www.youtube.com/watch?v=FEO3PhEDwgs

 

2. Zapoznanie z wyglądem szpaka.

           

            Duże zdjęcie/obrazek szpaka.

            Dziecko wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak. Omawiają            wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami). Szpaki są        przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W    gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne          dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma        swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod             kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.

 

3. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej – Zaremby „Sąsiad szpak”

Dzieci słuchają opowiadania, oglądają ilustracje.

 

         Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować.

Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.

– Na kogo dzwonisz? – spytał.

– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada.

– Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek.

Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.

– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.

– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.

Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym

słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony.

Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi ,i przefrunął do budki.

– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.

– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.

– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.

– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.

– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.

– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.

– Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.

– Stara się – zauważyła Ada.

Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku!

Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum?

– Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować rożne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt.

Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z lóżka z głośnym krzykiem:

– Kradną mój rower!

Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady.

Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek… milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.

– Miau – miauknął jak kot i odleciał.

– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia.

Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.

– Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.

Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?

 

4. Rozmowa na temat opowiadania.

− Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?

− Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?

− Gdzie założył gniazdo szpak?

− Jakie odgłosy naśladował szpak?

− Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?

− Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?

− Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?

 

5. Ćwiczenia gimnastyczne:

Rozwijanie świadomości własnego ciała

– „Wirujący bączek” – dziecko ślizga się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach,

– „Chowamy się” – dziecko w siadzie przyciąga kolana do głowy, chowa głowę, rozprostowuje się do pozycji leżącej,

– „Gorąca podłoga” – Dziecko biega z wysokim unoszeniem kolan,

– „ Na szczudłach” – dziecko chodzi na sztywnych nogach,

– „ Ugniatamy podłogę” – w leżeniu na plecach dziecko „wciska” części ciała w podłogę.

 

6. Karty pracy, cz. 3, s. 69-71 (fioletowe)

            Karty pracy, cz. 2, s. 28 (czerwone)

 

7. Spacer w bezpiecznych miejscach. Obserwowanie otoczenia, ptaków. Nazywanie ich.