Witam. Poniżej przedstawiam tematykę zajęć oraz ćwiczenia dla grupy starszej. Pozdrawiam serdecznie.
TEMAT TYGODNIA: WIOSENNE POWROTY
TEMAT DNIA 27.04.2020 r. : POWROTY PTAKÓW
Cele operacyjne:
Dziecko:
- wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
- obserwuje pogodę we wszystkich porach roku,
- utrzymuje porządek wokół siebie,
- bawi się i pracuje z innymi.
Przebieg
- Utrwalanie piosenki „Wołanie wiosny” (sł. i muz. K. Gowlik).
https://www.youtube.com/watch?v=FEO3PhEDwgs
- Oglądanie zdjęć, obrazków (np. internet) wszystkich pór roku.
- Zwrócenie uwagi na charakterystyczne zjawiska dla każdej pory roku.
- Utrwalanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do wiosną – skowronek, bocian, czajka i szpak.
- Dziecko ogląda zdjęcia ptaków (książki, albumy, internet).
- Zabawa plastyczna – „Wiosenne słońce”.
Dla dziecka: żółty papier i pomarańczowy papier, kartka w kształcie słońca, klej.
Wydzieranie koła i pasków – promyków słońca – z żółtego papieru i z pomarańczowego papieru; przyklejanie ich na kartce w kształcie słońca.
- Karty pracy, cz. 3, s. 67-68 (fioletowe)
Karty pracy, cz. 2, s. 27 (czerwone)
- Spacery i zabawy na świeżym powietrzu.
TEMAT TYGODNIA: WIOSENNE POWROTY
TEMAT DNIA 28.04.2020 r. : SĄSIAD SZPAK
Cele operacyjne:
Dziecko:
- wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
- omawia wygląd i zwyczaje szpaka,
- aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
Przebieg
- Utrwalanie piosenki „Wołanie wiosny” (sł. i muz. K. Gowlik).
https://www.youtube.com/watch?v=FEO3PhEDwgs
- Zapoznanie z wyglądem szpaka.
Duże zdjęcie/obrazek szpaka.
Dziecko wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak. Omawiają wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami). Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.
- Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej – Zaremby „Sąsiad szpak”
Dzieci słuchają opowiadania, oglądają ilustracje.
Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować.
Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.
– Na kogo dzwonisz? – spytał.
– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada.
– Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek.
Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.
– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.
– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.
Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym
słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony.
Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi ,i przefrunął do budki.
– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.
– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.
– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.
– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.
– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.
– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.
– Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.
– Stara się – zauważyła Ada.
Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku!
Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum?
– Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować rożne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt.
Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z lóżka z głośnym krzykiem:
– Kradną mój rower!
Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady.
Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek… milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.
– Miau – miauknął jak kot i odleciał.
– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia.
Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.
– Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.
Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?
- Rozmowa na temat opowiadania.
− Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?
− Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?
− Gdzie założył gniazdo szpak?
− Jakie odgłosy naśladował szpak?
− Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?
− Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?
− Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?
- Ćwiczenia gimnastyczne:
Rozwijanie świadomości własnego ciała
– „Wirujący bączek” – dziecko ślizga się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach,
– „Chowamy się” – dziecko w siadzie przyciąga kolana do głowy, chowa głowę, rozprostowuje się do pozycji leżącej,
– „Gorąca podłoga” – Dziecko biega z wysokim unoszeniem kolan,
– „ Na szczudłach” – dziecko chodzi na sztywnych nogach,
– „ Ugniatamy podłogę” – w leżeniu na plecach dziecko „wciska” części ciała w podłogę.
- Karty pracy, cz. 3, s. 69-71 (fioletowe)
Karty pracy, cz. 2, s. 28 (czerwone)
- Spacer w bezpiecznych miejscach. Obserwowanie otoczenia, ptaków. Nazywanie ich.